Kategoria: POZNAWANIE SIEBIE

PSYCHOLOGIA, POZNANIE SIEBIE, WARSZTATY INTEGRACYJNE, DOBRA ZABAWA

‘Trzeba wyjść z ciepłego leża naszych własnych mniemań’
Erich Fromm

Potrzebny sprzęt: papier, pióro, ołówek i inne, otwartość

Cel ćwiczenia: nieustające poznawanie siebie, obiektywne spojrzenie na swoją personę, na innych, weryfikacja własnych sądów i przekonań na swój temat i nie tylko, odkrywanie skarbów i błyskotek

Kolejny zestaw ćwiczeń do pracy w grupie wspomagających proces poznawania siebie poprzez pryzmat widzenia innych.
Ćwiczenia tego typu urzekają swoją prostotą. Tak właściwie jest to twórczy proces i zabawa, która pozwala się wyluzować (i warto to zrobić, aby osiągnąć jak najlepszy rezultat, chociaż nigdy nie wiadomo, co jest najlepsze, ale dobra, zostawmy to, bo się można pogubić).

Najwspanialsze w tej pracy grupowej jest to, że proces ten jest nieobliczalny i nieprzewidywalny, i jest jak podróż w podświadomość (chyba, no nie? bo co innego), która powoli odkrywa przed nami swoje tajemnice i nasze skarby.

Ćwiczenia:

Co nas łączy

1 etap – ćwiczenie w parach, robimy listę tego co mamy wspólnego;
2 etap – czytamy listy w grupie, następnie stwierdzamy, co łączy nas wszystkich w grupie;
Cel: współpraca w grupie, odnajdywanie wspólnych cech w celu poznania, akceptacji, itd.

Cechy wspólne Czarownic z SKPC:
Kobiety
Czarownice
indywidualizm
rozwój
lubią śpiewać
lubią porządek, lecz bez sprzątania
lubią przyrodę, wino
są wyjątkowe

Do kogo to należy

Czy przyszłoby Wam do głowy, że koleżanka, która siedzi obok Was ma w torebce zielonego trupka? (no taką figurkę oczywiście).

Jedna osoba opuszcza pomieszczenie, wśród pozostałych 1 osoba kładzie na podłodze przedmiot, który należy do niej. Osoba, która wyszła wraca i zgaduje do kogo należy przedmiot, podając wytłumaczenie czemu tak sądzi. Na przykład czemu do kogoś należeć miałby zielony trupek :). Ćwiczenie poważne, zabawa gwarantowana.

Gdyby ta osoba była samochodem …

Każda osoba pisze swoje imię na dole kartki, po to by można było ją wypełniać i zaginać od góry tak, by nikt nie widział, co napisała poprzednia osoba. Następnie kartka jest przekazywana po kolei innym osobom (idealnie gdy siedzą wokół jednego stołu), które piszą jakim samochodem byłaby ta osoba. Przypuszczalnie w większości grup, a już na pewno w SKPC, gdzie Czarownice nie uznają granic ni kordonów dla ich fantazji i wyobraźni, odpowiedzi zawierają rozszerzone opisy, z mnóstwem detali i przymiotników.
Następnie razem w grupie wszyscy odczytują pomysły, gdy kartki wrócą do właścicieli.

Przykładowo:
Czarny mustang z paczką dynamitu w bagażniku i przyczepionym do zderzaka czarnym osłem.

Na uwagę zasługują tu następujące sprawy.
Jak nas widzą – jakie samochody zostały wymienione, jak długie, szczegółowe, kolorowe czy emocjonalne są opisy, jak często powtarzają się te same słowa czy wrażenia. Czy jesteśmy postrzegane jednolicie, spójnie? I co to oznacza? Czy to oznacza, że nasza osobowość jeszcze się kształtuje, czy odwrotnie – osiągnęłyśmy spełnienie, jeśli samochody są takie same?
Jak my widzimy innych – czy zdajemy sobie sprawę, że dostrzegając mercedesa w kimś, kto jest dla innych syrenką, hummerem, garbuskiem, widzimy tę osobę po prostu przez swoje własne filtry, pragnienia, niespełnienia, czy różowe okulary?

Jeśli jedna osoba jest dla wszystkich tym samym tylko w różnych wariantach: biały samochodzik jadący wesoło po łące, syrenka pomalowana w wiosenne kwiaty, czy garbusek z apaszką na antence, itp., to co to oznacza? Czy jest Istotą z Eteru, czy całe towarzystwo jest na haju?

Rzeźba

Praca w parach. Podczas krótkiego skupienia uczestnicy wyobrażają sobie jak 'wyrzeźbić’ drugą osobę. Następnie po kolei wykonują rzeźbę, tzn. ustawiają tę osobę w takiej pozycji by rzeźba wyrażała wnętrze, osobowość, itp. tej osoby.

WNIOSKI / FEEDBACK

No, ale po co to wszystko? Pozytywne orzekły, że tego typu ćwiczenia pomagają odnaleźć siebie, ale przede wszystkim to, że to poszukiwanie nie ma końca. Miłe słowa są zachętą do działania i przyczynkiem do wiary we własne zalety, a praca w grupie pomaga poszerzyć 'pole widzenia’ czyli perspektywę postrzegania.
Kartki, na których inni spisywały opinie i wrażenia dotyczące innych, można zatrzymać i czytać w chwilach 'dołowych’ oraz, żeby wiedzieć co jest do zrobienia, ale też do czego już doszłyśmy!